Παρασκευή 19 Ιουλίου 2013

Φασίστες και αφεντικά... Η περίπτωση της Amazon (Γράφει η Τριανταφυλλίδου Χάρις - αναδημοσίευση από barikat.gr)


"Ο φασισμός δεν μπορεί να πολεμηθεί παρά σαν καπιταλισμός στην πιο ωμή και καταπιεστική του μορφή, σαν ο πιο θρασύς κι ο πιο δόλιος καπιταλισμός. Πώς, λοιπόν, τώρα να πει κάποιος αντίπαλος του φασισμού την αλήθεια για το φασισμό όταν δε θέλει να πει τίποτα για τον καπιταλισμό, που τον προκαλεί; Πώς να 'χει η αλήθεια αυτή πραχτική σημασία;" 



 Bertold Brecht, «Πέντε δυσκολίες για να γράψει κανείς την αλήθεια» 


Ο Rudolf Hess, στενός φίλος, συνεργάτης και για χρόνια αναπληρωτής του φύρερ Adolf Hitler, πέθανε σε ηλικία 93 χρόνων, τον Οκτώβρη 1987 μετά από 40 χρόνια κράτησης στις φυλακές εγκληματιών πολέμου Berlin Spandau. Αποτελεί σύμβολο για Νεοναζιστές σε όλο τον κόσμο, καθώς στη δίκη της Νυρεμβέργης, όπου είχε καταδικαστεί για εγκλήματα πολέμου και εγκλήματα κατά της ειρήνης σε ισόβια κάθειρξη, είχε δηλώσει αμετανόητος και υπερήφανος εθνικοσοσιαλιστής. Έτσι το πορτρέτο του “μάρτυρα” του παγκόσμιου εθνικοσοσιαλιστικού κινήματος, ο οποίος σύμφωνα με τους θαυμαστές και ομοϊδεάτες του έπεσε θύμα συνωμοσίας κατά της ζωής του, στόλισε επανειλημμένως και το εξώφυλλο του περιοδικού της Χρυσής Αυγής. Το Φεβρουάριο του 2013 η εταιρία H.E.S.S. Security, οι υπάλληλοι της οποίας τυγχάνει να είναι κατά πλειοψηφία άντρες με ξυρισμένα κεφάλια και μυώδη εμφάνιση, οι οποίοι φορούν ρούχα της εταιρίας Thor Steinar1, έγινε γνωστή από την Αμερική μέχρι και την Κίνα, μέσω ενός ντοκιμαντέρ της δημόσιας τηλεόρασης της Γερμανίας2, επειδή παρείχε υπηρεσίες ασφάλειας στους χώρους στέγασης αλλοδαπών ενοικιαζόμενων εργαζόμενων στην Amazon της Γερμανίας. 

Το σύστημα Amazon 
Η Amazon είναι το μεγαλύτερο online-πολυκατάστημα του κόσμου. Τα κέρδη της εταιρίας ανήλθαν το 2012 σε 61 δισεκατομμύρια δολάρια. Μόνο το γερμανικό υποκατάστημα της Amazon, το οποίο είναι η μεγαλύτερη εμπορική εταιρία με ταχυδρομική αποστολή προϊόντων της χώρας και ελέγχει το 25% της σχετικής αγοράς, κατέγραψε το περασμένο χρόνο κέρδη ύψους 8,7 δισεκατομμυρίων δολαρίων, δηλαδή 6,8 δισεκατομμυρίων ευρώ. Στα επτά κέντρα διανομής της Amazon στη Γερμανία, απασχολούνται πάνω από 12.000 εργαζόμενοι. Η πλειοψηφία τους υπό το καθεστώς ενοικίασης. Έτσι από τους 3300 εργαζόμενους στο κέντρο διανομής στο Koblenz μόνο 200 απασχολούνται με σύμβαση απεριορίστου χρόνου και μόλις 1038 από τους συνολικά 5038 που εργάζονται για την εταιρία στο Augsburg. 

Ο αριθμός των ενοικιαζόμενων εργαζομένων αυξάνεται δραστικά σε περιόδους αιχμής όπως εκείνη των Χριστουγέννων. Σύμφωνα με εκτιμήσεις του συνδικάτου Ver.di. η Amazon απασχολούσε τους τελευταίους τρεις μήνες του 2012 συνολικά 5000 αλλοδαπούς ενοικιαζόμενους εργαζόμενους από όλες τις χώρες τις Ευρώπης. Το ταξίδι τους στον αναπτυγμένο ευρωπαϊκό βορρά, το ταξίδι στη χώρα τον μεγάλων μισθών και ανθρώπινων εργασιακών συνθηκών, είχε ξεκινήσει με ένα αίτημα της Amazon Γερμανίας για επιπλέον εργατικό δυναμικό, που μεταφέρθηκε στους ενδιαφερόμενους στο εξωτερικό μέσω του “Ομοσπονδιακού Οργανισμού Εργασίας” της Γερμανίας και τους αντίστοιχους οργανισμούς εύρεσης εργασίας ανά την Ευρώπη. Ετοιμάστηκαν να φύγουν από την Ισπανία, όπως περιγράφουν στο φακό του δημόσιου τηλεοπτικού σταθμού ARD μια νοσοκόμα, ένας μηχανικός και μια δασκάλα, μετά από δέσμευση της Amazon για μηνιαίες απολαβές ύψους 1500 ευρώ. Δύο μέρες πριν την αναχώρηση τους για τη Γερμανία όμως, η Amazon τους ενημέρωσε χωρίς περαιτέρω εξηγήσεις, πως σε αντίθεση με όσα είχαν συμφωνηθεί προηγουμένως, τελικώς δεν υπήρχε δυνατότητα απευθείας απασχόλησης στην εταιρία. Ωστόσο, καθησυχάζοντας τους και υπονοώντας πως πρόκειται για μια ασήμαντη γραφειοκρατική λεπτομέρεια, ο εκπρόσωπος της Amazon τους παρότρυνε να επικοινωνήσουν με την εταιρία ενοικίασης εργαζομένων Trenkwalder, επισημαίνοντας πως συνθήκες εργασίας και μισθός θα αντιστοιχούσαν σε όσα είχαν συμφωνηθεί. 

Η σύμβαση εργασίας με την εταιρία ενοικίασης εργαζομένων παρουσιάστηκε σε όσες/ ους έφυγαν από τις χώρες τους για να δουλέψουν στη Γερμανία μόνο όταν είχαν ήδη φτάσει στον προορισμό τους. Το ύψος του μισθού που προβλεπόταν σε αυτήν, ήταν 12% μειωμένο σε σχέση με συμφωνηθέντα. Οι εποχιακοί αυτοί εργαζόμενοι στεγάζονται σε τουριστικά πάρκα 30 χμ μακριά από το χώρο εργασίας τους. Έξι άγνωστοι σε ένα μικροσκοπικό μπανγκαλόου, οι οποίοι μεταφέρονται με πούλμαν στο κέντρο διανομής της Amazon. Τα πούλμαν είναι λίγα, δεν υπάρχουν σταθερά δρομολόγια. Η κάθε καθυστέρηση στο ξεκίνημα της βάρδιας σημαίνει περικοπή μισθού, όπως περιγράφει η Ισπανίδα δασκάλα που σε κάθε βάρδια περπατάει μέχρι και 17 χμ για να βρει, να πακετάρει και να ετοιμάσει για αποστολή τις χιλιάδες παραγγελίες. “Τα πούλμαν αργούν συχνά. Έχω δει τους εργαζόμενους να περιμένουν ώρες στο κρύο και στα χιόνια επειδή δεν υπήρχε λεωφορείο να τους μεταφέρει στο χώρο διαμονής τους. Τους έχω δει να κοιμούνται μετά το τέλος της βάρδιάς τους στα τραπέζια της καφετέριας. Δεν ξέρουν τη γλώσσα, φοβούνται μην τους διώξουν και γυρίσουν στις πατρίδες τους χωρίς ένα ευρώ. Γιαυτό οι εργαζόμενοι αυτοί de facto δεν έχουν δικαιώματα,” εξηγεί ο υπεύθυνος γραμματέας του συνδικάτου Ver.di., ο οποίος κατήγγειλε επανειλημμένως τις συνθήκες στεγνής εκμετάλλευσης των ενοικιαζόμενων εργαζόμενων στην Amazon. Και όχι μόνο αυτές: Όπως έχει επισημανθεί σε πολυάριθμες επιστολές του συνδικάτου προς την Amazon, η εταιρία “ξεχνάει” συστηματικά να αναφέρει στα χαρτιά μισθοδοσίας πως παρέχει τροφή και στέγη στους αλλοδαπούς ενοικιαζόμενους εργαζόμενους που απασχολεί, μιας και σύμφωνα με το γερμανικό δίκαιο στις περιπτώσεις αυτές ο εργοδότης υποχρεούται να πληρώσει εισφορές στα ασφαλιστικά ταμεία. Σύμφωνα με εκτιμήσεις της Ver.di. η Amazon το τελευταίο τρίμηνο του 2012 παρέλειψε να καταβάλλει πάνω από ένα εκατομμύριο ευρώ στα ασφαλιστικά ταμεία της χώρας. 

Ο ρόλος της H.E.S.S. Security 
Η επιτήρηση των εργαζομένων από τον εργοδότη τους είναι σκληρή. Συγκεκριμένα, σε κάποια από τα κέντρα διανομής υπάρχουν κάμερες σε όλους τους χώρους εργασίας, και τα scanner χεριού που χρησιμοποιούν οι λεγόμενοι pickers για να καταγραφούν οι αποστολές στο ηλεκτρονικό σύστημα παραγγελιών, έχουν χρονομετρητή3. Για τους αλλοδαπούς ενοικιαζόμενους εργαζόμενους η επιτήρηση αυτή δεν σταματάει στην έξοδο τους από το χώρο εργασίας, όπου ο εργοδότης μετά από κάθε βάρδια με αυστηρούς ελέγχους σιγουρεύεται πως δεν έχει πέσει θύμα κλοπής. Όσοι/ ες στεγάζονται στα τουριστικά πάρκα, βρίσκονται συνέχεια αντιμέτωποι με τους υπαλλήλους της H.E.S.S. Security, οι οποίοι είναι παρόντες σε κάθε γεύμα, σε όλους τους κοινόχρηστους χώρους και εισβάλλουν ακόμα και χωρίς την έγκριση των εργαζομένων στο χώρο διαμονής τους, βγάζουν φωτογραφίες, κάνουν αναφορές για ακαταστασία και ό,τι άλλο κρίνουν καταδικαστέο. Έτσι η Ισπανίδα νοσοκόμα, που μίλησε στους δημοσιογράφους για της συνθήκες σκλαβιάς στην Amazon, περικυκλώθηκε από τους μπράβους της H.E.S.S., οι οποίο την ενημέρωσαν πως είχε μια ώρα για να μαζέψει τα πράγματα της και να φύγει από το τουριστικό πάρκο, επειδή είχε απλώσει ρούχα στο καλοριφέρ. Την επόμενη μέρα έμαθε πως έχασε και τη θέση εργασίας στην Amazon. 

Λίγες μέρες μετά την προβολή του ντοκιμαντέρ και την κατακραυγή στα γερμανικά και ξένα μέσα ενημέρωσης, η Amazon έδωσε τέλος στη συνεργασία της με την H.E.S.S. Security. Ο επικεφαλής της H.E.S.S. αδυνατεί, όπως αναφέρει σε συνέντευξη που παραχώρησε στη δημόσιο τηλεόραση λίγες εβδομάδες αργότερα, να κατανοήσει την αναστάτωση. Οι υπάλληλοι της εταιρίας του έκαναν σωστά τη δουλειά τους. 

********** 
1. Η Thor Steinar παράγει γυναικεία, ανδρικά και παιδικά ρούχα. Το επίσημο logo της εταιρίας ήταν το ρουνικό σύμβολο της δράσης και του πολέμου και απαγορεύτηκε δικαστικά το 2004, επειδή κρίθηκε πως καταπατά την παράγραφο 86α του Ποινικού Κώδικα της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας που απαγορεύει τη χρήση συμβόλων οργανώσεων, που έχουν κριθεί αντισυνταγματικές. Στο ντιζάιν των ρούχων της Thor Steinar χρησιμοποιούνται αρχαιογερμανικά σύμβολα προχριστιανικής περιόδου που ήταν δημοφιλή την περίοδο του τρίτου Ράιχ καθώς και σύμβολα με αναφορά στη Βέρμαχτ. Έτσι τα ρούχα της Thor Steinar αποτελούν ανεπίσημη ενδυμασία των Γερμανών Νεοναζιστών. Στο Κοινοβούλιο της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας, στα τοπικά κοινοβούλια της Σαξωνίας και του Μεκλεμβούργου Δυτική Πομερανία, καθώς και σε πολλά αθλητικά στάδια η είσοδος ατόμων που φοράνε ρούχα της μάρκας Thor Steinar έχει απαγορευτεί. 

2.Ausgeliefert! Leiharbeiter bei Amazon (Αβοήθητοι – ενοικιαζόμενοι εργαζόμενοι στην Amazon) http://mediathek.daserste.de/sendungen_a-z/799280_reportage-dokumentation/13402260_ausgeliefert-leiharbeiter-bei-amazon 



Πηγή: barikat.gr

Πέμπτη 11 Ιουλίου 2013

Ο διωγμός των ομοφυλοφίλων από τους ναζί

Απο το Antinazi Zone
Από το 1933 ως το 1945, η ναζιστική κυβέρνηση της Γερμανίας υπό τον Αδόλφο Χίτλερ έθεσε ως στόχο την εξαφάνιση από το γερμανικό έδαφος όσων ανθρώπων δεν ταίριαζαν στο «όραμα» της «κυρίαρχης Άριας φυλής». Μεταξύ των λεγόμενων «φυλετικών εχθρών», σύμφωνα με τη ναζιστική ιδεολογία, τη χειρότερη θέση κατείχαν οι Εβραίοι. Όταν ο στόχος του Χίτλερ να αναδημιουργήσει τη Γερμανία, αποκτώντας τον αναγκαίο «ζωτικό χώρο» (Lebensraum), οδήγησε στον Β΄Παγκόσμιο Πόλεμο και την κατάκτηση μεγάλου μέρους της Ευρώπης, οι ναζί προχώρησαν στη συστηματική δολοφονία Εβραίων σε όλη την ήπειρο, δηλαδή στη γενοκτονία τους. Πολλές ακόμη ομάδες αποτέλεσαν στόχους διώξεων και δολοφονιών από τους ναζί, συμπεριλαμβανομένων γερμανών με νοητικές και σωματικές αναπηρίες, ομοφυλόφιλων, μαρτύρων του Ιεχωβά, Ρομά, πολονών και σοβιετικών αιχμαλώτων πολέμου, με αποτέλεσμα εκατομμύρια άνθρωποι να χάσουν τη ζωή τους.


*Το Μουσείο Μνήμης του Ολοκαυτώματος των ΗΠΑ παρουσιάζει οnline έκθεση στην οποία εξετάζεται η εκστρατεία δίωξης εναντίον των ομοφυλοφίλων της ναζιστικής Γερμανίας. Τοtvxs.gr μεταφέρει μεταφρασμένα αποσπάσματα της έκθεσης καθώς και σημαντικά ντοκουμέντα.


1930, Ζευγάρι στο Βερολίνο
-Εισαγωγή
Η ναζιστική εκστρατεία εναντίον των ομοφυλοφίλων στοχοποιούσε τους πάνω από ένα εκατομμύριο γερμανούς άνδρες που, όπως υποστήριζε το ναζιστικό καθεστώς, κουβαλούσαν έναν «εκφυλισμό» που απειλούσε τον «πειθαρχημένο ανδρισμό» της Γερμανίας.
Αφού αποκηρύχθηκαν ως «αντικοινωνικά παράσιτα» και ως «εχθροί του κράτους», περισσότεροι από 100.000 άνδρες συνελήφθησαν. Περίπου 50.000 άνδρες εξέτισαν ποινές φυλάκισης έχοντας καταδικαστεί ως ομοφυλόφιλοι, ενώ άγνωστος αριθμός κλείστηκε σε ψυχιατρικές κλινικές.
Άλλοι ευνουχίστηκαν με δικαστικές αποφάσεις ή κατ’ εξαναγκασμό. Εκτιμήσεις βασισμένες σε αποσπασματικά στοιχεία δείχνουν ότι 5.000 ως 15.000 άνδρες φυλακίστηκαν σε στρατόπεδα συγκέντρωσης, όπου πολλοί εξ αυτών δολοφονήθηκαν ή πέθαναν από την πείνα, τους ξυλοδαρμούς και την εξάντληση.
Στη ρατσιστική πρακτική της ευγονικής, οι γυναίκες αξιολογούνταν κυρίως από την ικανότητά τους ή μη να κάνουν παιδιά. Το ναζιστικό καθεστώς θεωρούσε ότι οι ομοφυλόφιλες γυναίκες ήταν σε θέση να μπουν στη διαδικασία της αναπαραγωγής. Γι’ αυτό και οι λεσβίες δεν διώχθηκαν τόσο συστηματικά όσο οι άνδρες ομοφυλόφιλοι. Παρ’ όλ’ αύτα οι ενώσεις τους και τα σημεία συναναστροφών τους έκλεισαν.
-1933-1939
Οι ναζί πήραν την εξουσία τον Ιανουάριο του 1933 στοχεύοντας να βάλουν σε εφαρμογή τη ρατσιστική ιδεολογία τους: τη φυλετική καθαρότητα, τον αντισημιτισμό και τη δίωξη και αφανισμό των ανεπιθύμητων κοινωνικών ομάδων. 
Από τα πρώτα βήματα για τη δημιουργία της «Νέας Τάξης», το χιτλερικό καθεστώς έκλεισε μέρη συνάντησης ομοφυλοφίλων, οργανώσεις και έντυπά τους, στο πλαίσιο της γενικής επίθεσης κατά της «προσβολής της δημόσιας αιδούς». Η ναζιστική επίθεση στην ομοφυλοφιλία είχε ξεκινήσει.
Ενώ το καθεστώς ενοποιούσε τις εξουσίες και συγκεντροποιούσε την κρατική εξουσία, έβρισκε νέους τρόπους δίωξης. Η προπαγάνδα, στον απόηχο μιας μεγάλης πολιτικής κρίσης στα μέσα του 1934, συνέδεσε την ομοφυλοφιλία με τη υπονόμευση της ναζιστικής εξουσίας και με την προδοσία, ενθαρρύνοντας έτσι την ευρύτερη κοινωνική μισαλλοδοξία. 
Το 1935 οι ναζιστικές νομικές αρχές κατάργησαν το μέχρι τότε ισχύον άρθρο 175του ποινικού κώδικα αντικαθιστώντας το με νέο άρθρο στο οποίο διευρύνθηκε το φάσμα όσων τιμωρούνταν για «απρέπεια μεταξύ ανδρών». Η εκτέλεση του νέου πλέον άρθρου 175 ήταν ευθύνη της δικαστικής αστυνομίας και της Γκεστάπο, ενοποιημένες από το 1936 υπό την SS (Ες-Ες) και τον αρχηγό της Χάινριχ Χίμλερ.
Οι εθνικές αστυνομικές δυνάμεις απέκτησαν αξιοσημείωτα μεγάλες εξουσίες στην παρακολούθηση υπόπτων και στη σύλληψη και κράτηση «εχθρών του έθνους». Κατά τη διάρκεια των 30 μηνών από τις αρχές του 1937 ως τα μέσα του 1939, η γερμανική αστυνομία συνέλαβε περίπου 78.000 άνδρες υπό το άρθρο 175, το ένα τρίτο των οποίων καταδικάστηκαν και φυλακίστηκαν. Άλλοι εστάλησαν σε στρατόπεδα συγκέντρωσης. Όλοι υποβλήθηκαν σε βάναυση κακοποίηση στα χέρια της αστυνομίας, των ανακριτών και των φρουρών των φυλακών.
-Η ναζιστική ιδεολογία πίσω από τους διωγμούς
Το ναζιστικό κράτος, σύμφωνα με τα λόγια του ίδιου του Χίτλερ, είχε την πρόθεση«να προωθήσει την υπεροχή των καλύτερων και δυνατότερων και να απαιτήσει την υποταγή των κατώτερων και ασθενέστερων». Με βάση την «επιστήμη» της ευγονικής -δηλαδή της μελέτης για τη βελτίωση της κληρονομικότητας μέσω επιλεκτικής αναπαραγωγής – οι ναζιστικές αρχές αξίωσαν ένα νόμιμο δικαίωμα να αναλάβουν δράση εναντίον όσων πίστευαν ότι θα εξασθένιζαν την «Άρια Φυλή».

Όπως τα «επιθυμητά» χαρακτηριστικά θεωρούνταν ως κληρονομικά το ίδιο συνέβη και για τα «ανεπιθύμητα». Αυτό το γράφημα είχε ως στόχο να αποδείξει τη δήθεν κληρονομική εγκληματικότητα και τον κληρονομικό αλκοολισμό, χαρακτηριστικά τα οποία ήταν συγκρίσιμα, κατά τη ναζιστική ευγονική, με την «προδιάθεση για ομοφυλοφιλία».
Σύμφωνα με τους ναζί, η ομοφυλοφιλία αποδυνάμωνε τη Γερμανία με διάφορους τρόπους. Κατηγορήθηκε ως παράγοντας μείωσης των γεννήσεων, η οποία απειλούσε την επιβίωση του έθνους, όπως πίστευαν. Θεωρήθηκε επίσης ως«μόλυνση» που θα μπορούσε να οδηγήσει σε μια επικίνδυνη «επιδημία», ιδιαίτερα ανάμεσα στους νέους. Επιπλέον, πιστευόταν ότι θα μπορούσε να δημιουργήσει ένα επικίνδυνο κράτος εν κράτει, καθώς θεωρείτο ότι οι ομοφυλόφιλοι σχημάτιζαν δικές τους ιδιοτελείς ομάδες. Έτσι, οι ναζί επικαλούμενοι τον δήθεν κίνδυνο για τη δημόσια ηθική και το ίδιο το γερμανικό έθνος αποφάσισαν ότι η ομοφυλοφιλία έπρεπε να εξαλειφθεί.

1940. Διάγραμμα που απεικονίζει τη «μετάδοση» της ομοφυλοφιλίας από μεμονωμένες περιπτώσεις αριθμημένες από το 1 ως το 28. Οι ναζί πίστευαν ότι ο παράγοντας της «μόλυνσης» ήταν η «αποπλάνηση» ενός άντρα από έναν άλλον.
Η ευγονική νοοτροπία του καθεστώτος για την επίθεση κατά της ομοφυλοφιλίας προσπάθησε επίσης να επωφεληθεί από προκαταλήψεις και στερεότυπα για τους ομοφυλόφιλους που πολλοί συμμερίζονταν στη γερμανική κοινωνία. Με άλλα λόγια, η ναζιστική ιδεολογία της εξαφάνισης των «κατώτερων και ασθενέστερων» της κοινωνίας, εξέθρεψε την αποδοχή της κρατικής μισαλλοδοξίας και βαρβαρότητας.
-Καταστολή, παρακολούθηση και αστυνομικές λίστες
Οι ομοφυλόφιλοι της Γερμανίας ένιωσαν τον αντίκτυπο του νέου καθεστώτος μέσα σε λίγες εβδομάδες από τον διορισμό του Χίτλερ ως καγκελαρίου. Τον Φεβρουάριο του 1933, αστυνομία και ειδικές δυνάμεις άρχισαν να εφαρμόζουν διαταγές για το κλείσιμο bar και νυχτερινών μαγαζιών για ομοφυλόφιλους, καθώς και να σταματούν την πώληση εκδόσεων με σεξουαλικό περιεχόμενο. Στη διάρκεια των επόμενων μηνών, τα περισσότερα μαγαζιά, όπου συναντιόνταν ομοφυλόφιλοι άνδρες και γυναίκες, είχαν κλείσει και η δημόσια ζωή τους είχε καταπατηθεί.

Κολάζ για το κλείσιμο των gay και λεσβιακών bar στο Βερολίνο από τη βιεννέζικη εφημερίδα Der Notschrei (Η Κραυγή για Βοήθεια), 4 Μαρτίου 1933.
Στις 6 Μαΐου του 1933 ναζιστικές φοιτητικές ομάδες και οπαδοί τους εισέβαλαν και λεηλάτησαν το Ινστιτούτο για την σεξουαλική επιστήμη Magnus Hirschfeld, το κυριότερο σύμβολο της σεξουαλικής μεταρρύθμισης στο Βερολίνο. Τέσσερις ημέρες αργότερα, μεγάλο μέρος της μοναδικής αξίας βιβλιοθήκης του Ινστιτούτο είχε καταστραφεί σε μια δημόσια τελετή καψίματος βιβλίων που προωθούσαν το «αντι-γερμανικό πνεύμα».

Βιβλία μεταφέρονται σε φορτηγό πριν το κάψιμό τους στις 10 Μαΐου του 1933.

Κάψιμο βιβλίων που θεωρήθηκαν «αντιγερμανικά», από μέλη της παραστρατιωτικής οργάνωσης του ναζιστικού κόμματος, SA, από ναζιστικές φοιτητικές οργανώσεις και υποστηρικτές του καθεστώτος, στο Βερολίνο. 10 Μαΐου 1933.
Ο ίδιος ο Hirschfield, που βρισκόταν τότε στο Παρίσι, ανακηρύχθηκε εξόριστος. Η Επιστημονική-Ουμανιστική του Επιτροπή και άλλες οργανώσεις για τα σεξουαλικά δικαιώματα σταμάτησαν τις εργασίες τους στη Γερμανία.
Τα αρχικά βήματα του καθεστώτος για την αποκατάσταση του «νόμου και της τάξεως» επικεντρώθηκαν σε επαγγελματίες κακοποιούς και σε «συνήθεις δράστες σεξουαλικών αδικημάτων». Η δεύτερη κατηγορία συμπεριέλαβε όχι μόνον άνδρες που είχαν καταδικαστεί με το άρθρο 175 αλλά επίσης άνδρες που αναμενόταν «με μεγάλο ποσοστό πιθανότητας» να παραβιάσουν τον εν λόγω νόμο. Από τον Φεβρουάριο του 1934 τέτοια άτομα παρακολουθούνταν και οι δραστηριότητές τους τίθεντο υπό περιορισμό.
Τον Οκτώβριο του 1934 η Γκεστάπο άρχισε να συγκεντρώνει πληροφορίες σχετικά με ομοφυλόφιλους άνδρες. Τηλεγραφήματα σε όλα τα τοπικά αστυνομικά τμήματα διέταξαν οι νέες ή ήδη υπάρχουσες λίστες ανδρών υπόπτων ως ομοφυλόφιλων να προωθούνται στο Ειδικό Τμήμα ΙΙ-1 στο Βερολίνο. Επόμενα τηλεγραφήματα ζητούσαν οι λίστες να περιέχουν και τις πολιτικές πεποιθήσεις, κυρίως την ένταξη ή μη στο ναζιστικό κόμμα.
Το ολοένα αυξανόμενο ενδιαφέρον της αστυνομίας για τη ζωή τους οδήγησε αρκετούς ομοφυλόφιλους να μεταναστεύσουν όπου μπορούσαν. Πάντως στη συντριπτική τους πλειοψηφία,  άρχισαν να κρύβουν την ομοφυλοφιλία τους. Πολλοί παντρεύτηκαν. Άλλοι αυτοκτόνησαν.

Μία πρακτική για να ξεφύγουν από τις διώξεις της αστυνομίας ήταν ο «προστατευτικός γάμος» ομοφυλοφίλων με γυναίκες, ώστε να δοθεί η εντύπωση της «συμμόρφωσης». Εδώ, ο Paul Otto (αριστερά) με τη σύζυγό του (πίσω του), η οποία είχε πλήρη γνώση ότι ο σύντροφός του ήταν ο Harry (δεξιά). Βερολίνο, 1937.
-Οι καταδότες
Η αστυνομία βασίστηκε σε μεγάλο βαθμό, για τον εντοπισμό «υπόπτων» ομοφυλοφίλων, σε καταγγελίες απλών πολιτών. Η ναζιστική προπαγάνδα που στοχοποιούσε τους ομοφυλόφιλους ως «αντικοινωνικά παράσιτα» και «εχθρούς τους κράτους» πυροδότησε, όπως αναφέρθηκε και παραπάνω, τις ήδη υπάρχουσες προκαταλήψεις της γερμανικής κοινωνίας της εποχής.
Πολίτες κατέδιδαν άνδρες, βασισμένοι ακόμη και στην παραμικρή ένδειξη. Αντανακλώντας τη δραματική αύξηση των νομικών διώξεων και ποινών εναντίον ομοφυλοφίλων από το 1933, ο Josef Meisinger του Κεντρικού Γραφείου του Ράιχ για την καταπολέμηση της ομοφυλοφιλίας και των αμβλώσεων, παρατήρησε με υπερηφάνεια τον Απρίλιο του 1937: «Πρέπει φυσικά να λάβουμε υπόψη μας τη μεγάλη ετοιμότητα της κοινωνίας να καταδώσει (την ομοφυλοφιλία) ως αποτέλεσμα της εθνικοσοσιαλιστικής εκπαίδευσης».
Ενεργώντας βάσει αυτών των πληροφοριοδοτών, η Γκεστάπο και η Αστυνομία Δίωξης Εγκλήματος συνέλαβαν και ανέκριναν αυθαίρετα υπόπτους όπως και πιθανούς μάρτυρες. Αυτοί που είχαν καταγγελθεί ως ύποπτοι, συχνά αναγκάζονταν να δώσουν ονόματα φίλων και γνωστών, με αποτέλεσμα να γίνονται με τη βία και οι ίδιοι πληροφοριοδότες. Στις ποινικές διαδικασίες παλαιότερα απαιτείτο μία αποδεδειγμένη πράξη. Πλέον αρκούσε μία (μη αποδεδειγμένη) κατηγορία.

Ένας συγγραφέας από το Ντίσελντορφ που συνελήφθη για ομοφυλοφιλία. 1938.
Καθ’ όλη τη διάρκεια του ναζιστικού καθεστώτος, συνελήφθησαν περίπου 100.000 άνδρες για παραβίαση του άρθρου 175. Από αυτούς, γύρω στους 78.000 συνελήφθησαν στα τρία χρόνια μεταξύ του διορισμού του Χίμλερ ως αρχηγού της γερμανικής αστυνομίας το 1936 και του ξεσπάσματος του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου το 1939.
Τα περισσότερα θύματα προέρχονταν από την εργατική τάξη, δεδομένου ότι δεν ήταν σε θέση οικονομικά να έχουν ιδιωτικά διαμερίσματα ή σπίτια, συναντιόνταν με τους συντρόφους τους σε ημι-δημόσια μέρη που τους έβαζαν σε μεγαλύτερο κίνδυνο να παγιδευτούν από την αστυνομία ή να καταδοθούν από πολίτες.

Εργαζόμενος σε bar που συνελήφθη  για ομοφυλοφιλία. 27 Αυγούστου 1936.
Όπως ακριβώς επιθυμούσε το καθεστώς, η καταστολή της μειονότητας των ομοφυλοφίλων εξυπηρετούσε επίσης τον περιορισμό των δραστηριοτήτων και της πλειοψηφίας των πολιτών. Από τους περίπου 100.000 άνδρες που συνελήφθησαν υπό το άρθρο 175, μεταξύ του 1933 και του 1945, οι μισοί καταδικάστηκαν για παραβίαση του νόμου. Όπως και οι συλλήψεις, οι καταδίκες πολιτών αυξήθηκαν κατά δέκα φορές σε σχέση με τα τελευταία χρόνια της Δημοκρατίας της Βαϊμάρης, ενώ το 1938 έφτασαν τις 8.500.
Οι ποινές φυλάκισης –οι συνηθέστερες από τις τιμωρίες των ναζί κατά των ομοφυλοφίλων- ποίκιλαν ανάλογα με το την σεξουαλική πράξη και τον πρότερο βίο του συλληφθέντα.
Για τους περισσότερους, η φυλάκιση σήμαινε σκληρή δουλειά –ως μέρος του προγράμματος ναζιστικής «επανεκπαίδευσης». Οι συνθήκες στις γερμανικές φυλακές και στα σωφρονιστικά ιδρύματα και στρατόπεδα ήταν εμφανώς άθλιες. Όσοι, δε, φυλακίζονταν με το άρθρο 175 αντιμετώπιζαν εκτός από τη σκληρότητα των φρουρών και το μίσος πολλών συγκρατουμένων τους.
Σε μικρό αριθμό περιπτώσεων, ειδικοί γιατροί κατέθεσαν ότι ένα είδος ομοφυλοφιλίας αποτελούσε σοβαρή ψυχική ασθένεια και εξέθετε σε κίνδυνο την κοινωνία. Υπό το άρθρο 42b του Ποινικού Κώδικα του Ράιχ, μερικοί άνδρες μπήκαν σε ψυχιατρικά ιδρύματα, μια μοίρα που είχε γι’ αυτούς καταστροφικές συνέπειες (συμπεριλαμβανομένου του θανάτου) κατά τη διάρκεια του πολέμου.
O ναζιστικός διωγμός των ομοφυλόφιλων & τα στρατόπεδα συγκέντρωσης 
Από τη στιγμή του εγκλεισμού τους, βάσει των αποσπασματικών καταγραφών, οι ομοφυλόφιλοι άνδρες είχαν πολύ χαμηλό προσδόκιμο ζωής. Τα υψηλά ποσοστά θανάτου οφείλονταν στην υπερκόπωση, τη σωματική κακοποίηση, την πείνα και βεβαίως τη δολοφονία.

--Αναγνωριστικές φωτογραφίες κρατουμένου που κατηγορήθηκε για ομοφυλοφιλία. Έφτασε στο στρατόπεδο συγκέντρωσης του Άουσβιτς στις 6 Δεκεμβρίου του 1941. Πέθανε εκεί τρεις μήνες αργότερα--

Τα πρώτα αυτοσχέδια στρατόπεδα συγκέντρωσης ήταν τοπικές φυλακές, στρατώνες, ακόμη και εγκαταλελειμμένα εργοστάσια. Ξεκινώντας το 1934, ο αρχηγός των SS Χάινριχ Χίμλερ, επέβλεπε τη συστηματοποίηση των στρατοπέδων συγκέντρωσης υπό τον έλεγχο των SS. Tα κύρια στρατόπεδα συγκέντρωσης -το Ζάξενχαουζεν για τον βορρά, το Μπούχενβαλντ για το κέντρο και το Νταχάου για τον νότο- είχαν δήθεν ως στόχο να «ανα-μορφώσουν» τους κρατουμένους μέσω της πειθαρχίας και της σκληρής δουλειάς.

Εύκολα αναγνωρίσιμοι από τα ροζ τριγωνα που αναγκάζονταν να φορούν, ως αναγνωριστικά σήματα, οι ομοφυλόφιλοι κρατούμενοι υπόκειντο σε σωματική και σεξουαλική κακοποίηση από τους φρουρούς των SS στα στρατόπεδα συγκέντρωσης. Φοβούμενοι ότι θα θεωρηθούν και οι ίδιοι ομοφυλόφιλοι, οι περισσότεροι συγκρατούμενοί τους, τους απέφευγαν, αφήνοντάς τους απομονωμένους και εντελώς αδύναμους στην εσωτερική ιεραρχία των κρατουμένων.

--Το ροζ τρίγωνο (δεύτερη στήλη από τα δεξιά) ήταν το αναγνωριστικό σήμα για τους ομοφυλόφιλους άνδρες στα στρατόπεδα συγκέντρωσης, όπως φαίνεται σε αυτό το αχρονολόγητο διάγραμμα με τίτλο «Διακριτικά Σήματα για τους Κρατούμενους Προστατευτικής Κράτησης». Εκτός από το βασικό σήμα (στην κορυφή), διαφοροποιήσεις του σημείωναν τους κατ' επανάληψη "παραβάτες", τους φυλακισμένους σε τάγματα τιμωρίας και τους ομοφυλόφιλους Εβραίους. Τα άλλα χρώματα ήταν τα χαρακτηριστικά πολιτικών κρατουμένων, ήδη καταδικασμένων εγκληματιών, μεταναστών, μαρτύρων του Ιεχωβά και των λεγόμενων «ακοινώνητων»--
Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος: Από τον στρατό στο στρατόπεδο συγκέντρωσης και αντίστροφα

Ο στόχος του Χίτλερ να αποκτήσει «ζωτικό χώρο» σε γειτονικές χώρες της Γερμανίας έθεσε τη χώρα σε τροχιά πολέμου. Πριν τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, που ξεκίνησε με την εισβολή στην Πολωνία την 1η Σεπτεμβρίου του 1939, περισσότεροι από 2.000.000 άνδρες -συμπεριλαμβανομένων χιλιάδων ομοφυλόφιλων- επιστρατεύθηκαν. Κατά τη διάρκεια του πολέμου περίπου 20.000 πολίτες καταδικάστηκαν με το άρθρο 175 (βλ. μέρος πρώτο). Επίσης, πάνω από 7.000 στρατιώτες καταδικάστηκαν σε φυλάκιση και στη συνέχεια αναγκάστηκαν να επιστρέψουν στο μέτωπο.

Με την επαναφορά το 1935 της υποχρεωτικής στράτευσης για όλους τους άνδρες ηλικίας 18 ως 45 ετών, οι ομοφυλόφιλοι άνδρες στη Γερμανία μπορούσαν να ενταχθούν στις ένοπλες δυνάμεις, στη Βέρμαχτ. Ο γερμανικός στρατιωτικός κώδικας δεν εμπόδιζε τους ομοφυλόφιλους, ακόμη και όσους είχαν καταδικαστεί, να υπηρετήσουν στις ένοπλες δυνάμεις. Ως αποτέλεσμα, χιλιάδες ομοφυλόφιλοι άνδρες αναγκάστηκαν να συνταχθούν με ένα καθεστώς από το οποίο διώκονταν ως πολίτες.
Η ομοφυλοφιλική δραστηριότητα, πάντως, στο στρατό «ρυθμιζόταν» από τα άρθρα (ή παραγράφους) §175 και §175a. Καθώς τεράστιος αριθμός ανδρών καλούνταν να υπηρετήσουν, οι καταδίκες αυξήθηκαν. Η θεωρία των ναζί ότι η ομοφυλοφιλία θα εξαπλωνόταν σαν «επιδημία», μέσα στο στρατιωτικό περιβάλλον όπου πολλοί άντρες βρίσκονταν μαζί και ήταν απομονωμένοι, αποδείχθηκε αβάσιμη.

Ωστόσο, οι στρατιώτες που συνελήφθησαν ήρθαν αντιμέτωποι με σκληρότατες τιμωρίες. Όσοι καταδικάστηκαν ως «αδιόρθωτα ομοφυλόφιλοι» ή για κατάχρηση εξουσίας σύμφωνα με την §175a, διώχτηκαν από τον στρατό, φυλακίστηκαν και στη συνέχεια στάλθηκαν σε στρατόπεδα συγκέντρωσης. Όσοι καταδικάστηκαν με την κατηγορία ότι «υπέπεσαν σε αποπλάνηση» εξέτισαν ποινές φυλάκισης και μετά επέστρεψαν στον στρατό.

Μάλιστα, σε όσους είχαν καταδικαστεί υπό το άρθρο 175 για οποιοδήποτε «έγκλημα» εκτός των χειρότερων, δινόταν η «εναλλακτική επιλογή» να «ξεφύγουν» από τις άθλιες συνθήκες των φυλακών, αιτούμενοι να ενταχθούν σε τάγματα αυτοκτονίας. Οι στρατηγοί χρησιμοποιούσαν δίχως κανένα έλεος τέτοια τάγματα σε μάχες στέλνοντάς τα σε αποστολές αυτοκτονίας.

--1938-1941. Φυλακισμένοι σε αναφορά στο στρατόπεδο συγκέντρωσης Μπούχενβαλντ. Οι στολές τους φέρουν τα αναγνωριστικά τριγωνικά σήματα και αριθμούς αναγνώρισης--

Ο πόλεμος βοήθησε να συγκαλυφθούν οι ακραίες διώξεις και τιμωρίες των ναζί στη Γερμανία. Η εξάλειψη των «ανεπιθύμητων» ξεκίνησε με την επιλεκτική δολοφονία των ατόμων με αναπηρίες, μεταξύ των οποίων ήταν και ομοφυλόφιλα άτομα που είχαν κλειστεί σε ψυχιατρικές κλινικές. Το καλοκαίρι του 1940, ο αρχηγός των SS Χάινριχ Χίμλερ διέταξε να σταλούν σε στρατόπεδα συγκέντρωσης μετά το πέρας της ποινής φυλάκισής τους όσοι ομοφυλόφιλοι άνδρες «είχαν αποπλανήσει πάνω από έναν ερωτικό σύντροφο». Η «προστατευτική κράτηση» εκεί, θα μπορούσε να μειωθεί εάν υποβάλλονταν με τη θέλησή τους σε ευνουχισμό ή, μετά το 1942 έπειτα από διαταγή (να ευνουχιστούν) του διοικητή του εκάστοτε στρατοπέδου συγκέντρωσης.

--Η αίθουσα του χειρουργείου στο κτίριο του θεραπευτηρίου στο στρατόπεδο συγκέντρωσης Ζάξενχαουζεν. Ένα μυστικό διάταγμα της SS τον Νοέμβριο του 1942 έδινε στους διοικητές των στρατοπέδων συγκέντρωσης το δικαίωμα να διατάξουν τους ευνουχισμούς κρατουμένων για απροσδιόριστες «ειδικές περιπτώσεις», επιτρέποντας δηλαδή τον υποχρεωτικό ευνουχισμό ομοφυλοφίλων κρατουμένων--
Τον Σεπτέμβριου του 1942, μία συμφωνία μεταξύ του Χίμλερ και γερμανού υπουργού δικαιοσύνης οδήγησε στη μεταφορά «συνήθων εγκληματιών», και όσων είχαν καταπατήσει κατ’ επανάληψη το περιβόητο άρθρο 175, από φυλακές και σωφρονιστικά ιδρύματα του υπουργείου δικαιοσύνης στα στρατόπεδα των SS στο πλαίσιο του προγράμματος «εξόντωσης μέσω εργασίας» για να αφανίσει τους φυλακισμένους «συνήθεις εγκληματίες» της Γερμανίας. Περίπου 15.000 κρατούμενοι, ανάμεσά τους και ομοφυλόφιλοι, στάλθηκαν από τις φυλακές στα στρατόπεδα συγκέντρωσης, όπου σχεδόν όλοι χάθηκαν μέσα σε λίγους μήνες, καθώς ήταν αναγκασμένοι να δουλεύουν με εξαντλητικούς ρυθμούς, ασταμάτητα και κάτω από εξαιρετικά επικίνδυνες συνθήκες.

--Αναγνωριστικές φωτογραφίες κρατουμένου που κατηγορήθηκε για ομοφυλοφιλία. Έφτασε στο στρατόπεδο συγκέντρωσης του Άουσβιτς στις 6 Ιουνίου 1941. Πέθανε εκεί έναν χρόνο αργότερα--

Τα στρατόπεδα συγκέντρωσης ως βιομηχανίες

Τα μεγάλα στρατόπεδα συγκέντρωσης στο γερμανικό Ράιχ έγιναν επίσης μεγάλες βιομηχανικές επιχειρήσεις στη διάρκεια του πολέμου. Μετά το 1938, η SS ανέγειρε αρκετά νέα στρατόπεδα συγκέντρωσης κοντά σε λατομεία ενώ άλλα εργοστάσια συνδέθηκαν με ήδη υπάρχοντα στρατόπεδα στη Γερμανία.

Τεχνολογικά πρωτόγονη, η παραγωγή αυτή στηρίχθηκε σχεδόν εξ’ ολοκλήρου στη χειρωνακτική εργασία των υπεράριθμων κρατουμένων στα στρατόπεδα συγκέντρωσης που δούλευαν κάτω από απάνθρωπες συνθήκες.

--Τα πλινθοποιεία κοντά στο στρατόπεδο συγκέντρωσης Ζάξενχαουζεν έξω από το Βερολίνο. Τουλάχιστον 1.000 ομοφυλόφιλοι άνδρες κρατήθηκαν στο Ζάξενχαουζεν από το άνοιγμά του το 1936 ως το τέλος του πολέμου. Πολλοί πέθαναν από την εξαντλητική εργασία στο εργοστάσιο--
 

Στους ομοφυλόφιλους των στρατοπέδων αυτών ανατίθεντο οι χειρότερες και πιο επικίνδυνες εργασίες. Εργάζονταν συνήθως περισσότερες ώρες, με μικρότερα διαλείμματα και συχνά έτρωγαν μειωμένες μερίδες φαγητού. Εξάλλου, τα λατομεία και πλινθοποιεία πήραν τις ζωές πολλών και στη διάρκεια της εργασίας αλλά και από τα χέρια των φρουρών των SS που προκαλούσαν σκόπιμα «ατυχήματα».

Ναζιστικές διώξεις στις υπό κατοχή χώρες

Ενώ οι γερμανικές δυνάμεις κινούνταν προς όλη την Ευρώπη, το άρθρο 175 και παρόμοιοι νόμοι εφαρμόζονταν επιλεκτικά σε πολιτικούς στόχους των ναζί. Σε περιοχές που προσαρτήθηκαν στο Ράιχ -κυρίως στην Αυστρία, τη δυτική Τσεχοσλοβακία, τη δυτική Πολωνία, την Αλσατία-Λωρραίνη και το Λουξεμβούργο- ο γερμανικός νόμος επιβλήθηκε, επεκτείνοντας την ποινικοποίηση της ομοφυλοφιλίας στην επικράτεια του Μείζονος Γερμανικού Ράιχ (Großgermanisches Reich).

--Οι ευρωπαϊκές χώρες υπό γερμανική κατοχή. 1939-1942--

Σε χώρες υπό ναζιστική κατοχή, η κατάσταση ποικίλε. Σε γενικές γραμμές, το ναζιστικό καθεστώς ήταν κυρίως επικεντρωμένο στην ομοφυλοφιλία μεταξύ γερμανών ανδρών. Δεν είχε μεγάλη σημασία για τους ναζί εάν ο γηγενής πληθυσμός κουβαλούσε τον «ομοφυλοφιλικό εκφυλισμό», εκτός εάν διέφθειρε τα γερμανικά στρατεύματα κατοχής και τους αξιωματούχους τους στα ξένα εδάφη.

Στην Αυστρία διώκονταν οι σεξουαλικές σχέσεις «μεταξύ ατόμων του ιδίου φύλου», συμπεριλαμβανομένων των γυναικών, στο πλαίσιο άρθρου 129lb του ποινικού της κώδικα, από το 1852. Μετά την προσάρτηση της Αυστρίας από τους ναζί, οι καταδίκες για ομοφυλοφιλία αυξήθηκαν κατά 50%.

Το Vichy στη Γαλλίας δεν είχε καταληφθεί αλλά η φιλογερμανική κυβέρνηση υπό τον Φιλίπ Πεταίν, που συνθηκολόγησε με τη ναζιστική Γερμανία εισήγαγε το 1942 τον πρώτο γαλλικό νόμο μετά από περίπου 150 χρόνια που καθιστούσε παράνομη την ομοφυλοφιλία. Το νέο άρθρο 334 του Ποινικού Κώδικα επέβαλλε ποινές φυλάκισης από έξι μήνες έως τρία χρόνια.

Ο μοναδικός νόμος στην Ολλανδία περί ομοφυλοφιλίας έθετε εκτός νόμου τις σχέσεις ενήλικου με ανήλικο (κάτω των 21 ετών). Μετά την κατάληψη της χώρας την άνοιξη του 1940, οι ναζιστικές αρχές θεσμοθέτησαν τους όρους του άρθρου 175 αλλά άφησαν την εκτέλεσή του στην ολλανδική αστυνομία. Η αστυνομία, που οι ναζί κατηγορούσαν για έλλειψη «επαγγελματικού ζήλου» για αυτού του είδους τις περιπτώσεις, έστειλε σε δίκη 132 ομοφυλόφιλους άνδρες από το 1940 ως το 1943, εκ των οποίων οι 90 οδήγησαν σε καταδίκες.

Το γερμανικό υπουργείο δικαιοσύνης έδωσε εντολή τον Σεπτέμβριο του 1942 στην Γενική Κυβέρνηση της υπό κατοχή Πολωνίας«Όσοι έχουν προβεί σε σεξουαλικά αδικήματα μεταξύ ανδρών... να μην διώκονται όταν οι παραβάτες και αυτοί που αποπλανήθηκαν είναι όλοι Πολωνοί. (Οι παραβάτες θα πρέπει, ωστόσο, να απελαθούν και να σταλούν σε περιοχές έξω από το Ράιχ, όπου δεν θα αποτελούν κίνδυνο για τη γερμανική φυλετική κοινότητα)».

Μετά τον πόλεμο

Οι Σύμμαχοι προχωρούσαν στην αντεπίθεση και την απόβαση στην κατεχόμενη Ευρώπη από τον Ιούλιο του 1943. Έχοντας φτάσει κοντά στη νίκη  επί του ναζιστικού καθεστώτος στις αρχές του 1945, εκατοντάδες χιλιάδες κρατούμενοι των στρατοπέδων συγκέντρωσης απελευθερώθηκαν. Τα στρατόπεδα απελευθερώθηκαν από τις Συμμαχικές δυνάμεις κατά τα έτη 1943-1945, συνήθως όμως ήταν πολύ αργά για να σωθούν οι εναπομείναντες κρατούμενοι.

Μετά τη νίκη των Συμμάχων, η Συμμαχική Στρατιωτική Κυβέρνηση της Γερμανίας κατάργησε αμέτρητους νόμους και διατάγματα. Ωστόσο, το αναθεωρημένο από τους ναζί, το 1935, άρθρο 175 παρέμεινε αμετάβλητο. Μάλιστα, ορισμένοι ομοφυλόφιλοι αναγκάστηκαν να εκτίσουν τις ποινές φυλάκισής τους, χωρίς να λαμβάνεται καν υπόψη το χρονικό διάστημα (και οι κακοποιήσεις) που είχαν περάσει όντας έγκλειστοι στα στρατόπεδα συγκέντρωσης.

Το ναζιστικό άρθρο 175 παρέμεινα στα βιβλία της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας (Δυτική Γερμανία) μέχρι την αναθεώρηση του νόμου το 1969, όταν πλέον αποποινικοποιήθηκαν οι ομοφυλοφιλικές σχέσεις μεταξύ ανδρών ηλικίας 21 ετών και άνω.
--Αφίσα σχετική με σειρά από δίκες που έλαβαν χώρα βάσει του άρθρου 175 στη Φρανκφούρτη το 1950 και 1951. Ο δικαστής, πρώην εισαγγελέας του ναζιστικού καθεστώτος, που συμμετείχε στη σύλληψη άνω των 400 ομοφυλόφιλων ανδρών το 1938 και το 1939, καταδίκασε τους πρώτους 100 κατηγορούμενους ως ενόχους για "εκφυλισμό" ικανού «να καταστρέψει τα θεμέλια του κράτους». Τουλάχιστον πέντε κατηγορούμενοι αυτοκτόνησαν πριν πάνε στη δίκη. Τα περιστατικά έγιναν γνωστά από τον Τύπο και ο δικαστής απομακρύνθηκε από τη θέση του--
Οι συνεχείς νομικές και κοινωνικές απαγορεύσεις κατά της ομοφυλοφιλίας στη Γερμανία παρεμπόδισαν την αναγνώριση του γεγονότος ότι οι ομοφυλόφιλοι υπήρξαν θύματα των ναζί. Τον Ιούνιο του 1956, ο Ομοσπονδιακός Νόμος Αποκατάστασης των Θυμάτων του Εθνικοσοσιαλισμού, της Δυτικής Γερμανίας, διακήρυσσε ότι ο εγκλεισμός σε στρατόπεδο συγκέντρωσης εξαιτίας ομοφυλοφιλίαςδεν καθιστούσε ένα άτομο ικανό να λάβει αποζημίωση.

Τελικά, μόλις στις 8 Μάιου του 1985, οι ομοφυλόφιλοι που δολοφονήθηκαν από τους ναζί έλαβαν την πρώτη τους δημόσια μνημόνευση, κατά την ομιλία του Προέδρου της Δυτικής Γερμανίας, Richard von Weizsδcker, στην 40η επέτειο λήξης του πολέμου. Τέσσερα χρόνια μετά την επανένωση το 1990, η Γερμανία κατήργησε το άρθρο 175.

--Αναμνηστική πλάκα στο Βερολίνο με το ροζ τρίγωνο στην κορυφή, εις μνήμην των ομοφυλόφιλων που βασανίστηκαν και εκτελέστηκαν στα Ναζιστικά στρατόπεδα εξόντωσης. 1989--
Τον Μάιο του 2002, το γερμανικό Κοινοβούλιο αναγνώρισε τους ομοφυλόφιλους ως θύματα της ναζιστικής θηριωδίας καθώς και δικαιούχους αποζημιώσεων για όσους ζούσαν ακόμα, ενώ στις 27 Ιανουαρίου του 2005, στην επέτειο των 60 χρόνων από την απελευθέρωση του Άουσβιτς, ήρθε και η επίσημη αναγνώριση από την Ευρωπαϊκή Ένωση.

Πηγή:
 Μουσείο Μνήμης του Ολοκαυτώματος των ΗΠΑ

Πέμπτη 4 Ιουλίου 2013

16ο Αντιρατσιστικό Φεστιβάλ Κοινωνικής Αλληλεγγύης

Η Αντιφασιστική Επιτροπή Τούμπας θα συμμετέχει στο 16ο αντιρατσιστικό φεστιβάλ κοινωνικής αλληλεγγύης που θα γίνει στο στρατόπεδο Παύλου Μελά,περιοχή Σταυρούπολη,στάση Δημαρχείο(γραμμή 27 με τον ΟΑΣΘ) και θα βρίσκεται στα τραπεζάκια των οργανώσεων YRE-Antinazi Zone.Παρακάτω ακολουθεί η προκήρυξη της Αντιρατσιστικής Πρωτοβουλίας Θεσσαλονίκης για το φεστιβάλ.

“Να κερδίσουμε αυτόν τον πόλεμο! Να αλλάξουμε αυτόν τον κόσμο!”.

160 συλλογικότητες -κοινότητες μεταναστών, συνδικάτα, αντιρατσιστικές οργανώσεις, 32 εργαστήρια, συζητήσεις και συνελεύσεις, 27 μουσικά σχήματα, 30 περίπου ταινίες και ντοκιμαντέρ, 12 θεατρικές και χορευτικές παραστάσεις, 7 εκθέσεις, 9 παραστάσεις και δρώμενα για τα παιδιά, 10 αθλητικές συναντήσεις, 8 ταβέρνες.

Μπορεί να ακούγεται κάτι μεγάλο, αλλά για εμάς το Αντιρατσιστικό Φεστιβάλ δεν είναι παρά μία μικρή μόνο ψηφίδα, σε ένα μεγάλο ψηφιδωτό· ένα ψηφιδωτό που χωράει τους αγώνες των μεταναστών για νομιμοποίηση και ιθαγένεια, την αντίσταση στα βουνά της Χαλκιδικής ή στα δυτικά της Θεσσαλονίκης, την αγωνία των ανέργων, το ελπιδοφόρο εγχείρημα της ΒΙΟΜΕ, την πάλη για τα δημόσια αγαθά, αλλά και τις μεγάλες εξεγέρσεις διεθνώς, που μας γεμίζουν ελπίδα για το μέλλον. Το Αντιρατσιστικό Φεστιβάλ στήνεται για όλους και από όλους αυτούς τους αγώνες – και φυσικά τους ανθρώπους που υπάρχουν πίσω από αυτούς. 



Στο πρόγραμμά του θα βρούμε έτσι συζητήσεις για τις τοπικές αντιστάσεις στη Χαλκιδική και το ΣΜΑ Ευκαρπίας, για τα κινήματα των ανέργων στην Ευρώπη, για τα δικαιώματα των ομοφυλόφιλων, για τους μετανάστες εργάτες γης, για το δικαίωμα των παιδιών στην ιθαγένεια, για την ελευθερία στην εκπαίδευση, για τους αντιφασιστικούς αγώνες, για το Ολοκαύτωμα και τους αρνητές του, για την πάλη ενάντια στις εξαρτήσεις. Ανάμεσα στα 32 εργαστήρια αξίζει να ξεχωρίσουμε την κεντρική διεθνή εκδήλωση του Σαββάτου, για τις εξεγέρσεις σε όλο τον κόσμο, με τη συμμετοχή αγωνιστών και αγωνιστριών από την Τουρκία, τη Βουλγαρία, τη Σουηδία, την Πορτογαλία και την Ιταλία. Όλες αυτές οι διαδικασίες θα ολοκληρωθούν με τη «Συνέλευση των Κινηματων» το βράδυ της Κυριακής, μία προσπάθεια συνάντησης και ώσμωσης των διαφορετικών κοινωνικών κινημάτων της πόλης μας.

Από το πολιτιστικό πρόγραμμα, θα ξεχωρίσουμε αντίστοιχα τον εκθεσιακό χώρο που οργανώνει η ομάδα 35 mm, ένα μικρό φεστιβάλ μέσα στο φεστιβάλ, με εκθέσεις όπως η «Είδηση υπό διωγμό» της Ένωσης των Φωτορεπόρτερ. Στο χώρο των προβολών θα δούμε βραβευμένα ντοκιμαντέρ για το περιβάλλον, την κρίση και το φασισμό – όπως «Το χρονικό μίας καταστροφής» για το ολοκαύτωμα στο Χορτιάτη. Το θέατρο θα φιλοξενήσει παραστάσεις – ξεχωρίζουμε την «Τιμή της ανταρσίας στη μαύρη αγορά» από τη Θεατρική Ομάδα του Στεκιού Μεταναστών- αλλά και χορευτικά δρώμενα από τις κοινότητες μεταναστών. Ιδιαίτερη θέση έχει κι ο παιδότοπος, με εργαστήρια, παιχνίδια και παραστάσεις, όπως ο «Γαργαληστής».

Από τα συγκρότημα της Δυτικής Σκηνής, αναφέρουμε ενδεικτικά τους Γκούλαγκ που παίζουν την Παρασκευή, τους Bandista που έρχονται απευθείας για το Φεστιβάλ από την εξεγερμένη Ιστανμπούλ το Σάββατο και τον MC YINKA την Κυριακή – μαζί τους πολλές ακόμα μπάντες θα παίξουν σε swing, reggae, ska, hip hop και rock ήχους. Στην Ανατολική Σκηνή θα κυριαρχήσουν λαϊκοί, ελληνικοί αλλά και τούρκικοι (από την Dilek Koc), τσιγγάνικοι και μακεδονικοί ρυθμοί, εμπλουτισμένοι με διαφορετικές νότες, όπως η elektro-world μουσική των Greekadelia κι η κλασική προσέγγιση των Transcription Ensemble. Στις δυο σκηνές προσθέτουμε τις μπάντες κρουστών που θα σηματοδοτούν κάθε μέρα την έναρξη των συναυλιών.

Το Φεστιβάλ θα φιλοξενήσει ακόμα τουρνουά ποδοσφαίρου μεταξύ μεταναστευτικών κοινοτήτων, παζάρι προϊόντων Χωρίς Μεσάζοντες, ταβέρνες αλληλεγγύης με γεύσεις του Κόσμου, θεματικούς χώρους και πολλές άλλες δράσεις και δρώμενα, πολλά από τα οποία δεν τα ξέρουμε ακόμα ούτε οι διοργανωτές.

Μέσα σε όλα αυτά, να επισημάνουμε ότι θα συγκεντρώνουμε τρόφιμα για την Κουζίνα Αλληλεγγύης, γραφική ύλη για τα Σχολεία Αλληλεγγύης και είδη πρώτης ανάγκης (ανδρικά καλοκαιρινά ρούχα, είδη ατομικής υγιεινής, ξενόγλωσσα βιβλία κα) για τους φυλακισμένους πρόσφυγες στα στρατόπεδα συγκέντρωσης.

Με όλες αυτές τις εκδηλώσεις, ο καθένας κι η καθεμία από εμάς θα έχει τους δικούς του, ιδιαίτερους λόγους για να βρεθεί 5, 6 και 7 Ιούλη στο πρώην στρατόπεδο του Παύλου Μελά, στη Σταυρούπολη (η μετατροπή ενός πρώην στρατοπέδου σε έναν ανοιχτό, δημόσιο χώρο γιορτής και αλληλεγγύης είναι άλλωστε ένας από αυτούς). Όλοι και όλες μας όμως που θα είμαστε εκεί, θα μοιραζόμαστε και μία κοινή ελπίδα:

Να κερδίσουμε αυτό τον πόλεμο,
Να αλλάξουμε αυτόν τον κόσμο!

Αντιρατσιστική Πρωτοβουλία Θεσσαλονίκης



Στοιχεία επικοινωνίας: 6947040575
site: http://socialcenter.gr/
facebook: https://www.facebook.com/antirathess
e-mail: antira16fest@yahoo.com
facebook: https://www.facebook.com/antirathess
e-mail: antira16fest@yahoo.com