Αναδημοσίευση από left.gr
«ΑΥΤΗ Η ΑΠΟΦΑΣΗ «ΠΑΓΩΝΕΙ» ΤΗ ΖΩΗ ΜΟΥ»
Πρώτη, από τα παιδιά των μεταναστών που πολλά δεν είναι πια παιδιά, είναι νέοι, εργαζόμενοι ή άνεργοι, φοιτητές ή μαθητές, που ζουν όσα ζουν και οι έλληνες το γένος συνομήλικοί τους, πήρε το λόγο η Σόλες Γκόντγουιν, 27 χρονών, με καταγωγή από τη Νιγηρία.
Η Σόλες, που ήρθε στα 14 της στην Ελλάδα, τέλειωσε το 2011 την Ιατρική του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου. Οι συμφοιτητές της κάνουν ήδη ή είναι σε λίστα αναμονής για να κάνουν την ειδικότητά τους. Εκείνη όμως, δεν μπορεί, γιατί της λείπει η «ιθαγένεια»: «Αυτή η απόφαση παγώνει τη ζωή μου, δεν μπορώ να προχωρήσω. Έχω ένα πτυχίο ιατρικής, αλλά δεν μπορώ να δουλέψω πουθενά, ίσως μόνο εφημερίες σε ιδιωτικές κλινικές. Η κυβέρνηση αδικεί 200 χιλιάδες παιδιά. Όταν κάποιος σπουδάζει, πληρώνει φόρους, εχει όλους τους «δεσμούς» για τους οποίους όλοι μιλάνε τελευταία, δεν μπορώ να καταλάβω γιατί πρέπει να θεωρούμαστε πολίτες δεύτερης ή τρίτης ή τέταρτης κατηγορίας. Ο,τι περνάνε τα ελληνόπουλα, τα περνάμε κι εμείς, σε διπλό και τριπλό βαθμό. Είναι άδικη η απόφαση του ΣτΕ, καταστρέφει ζωές, στερεί πραγματικά δικαιώματα».
Η Σόλες παρέθεσε και στοιχεία για τη χορήγηση στοιχείων για τη χορήγηση ιθαγένειας σε άλλες χώρες, το διάστημα 2000 με 2008:
Στην Αυστρία, 300.000 περίπου
Στη Σουηδία και στην Ολλανδία, άλλες τόσες περίπου στην καθεμιά
Στο Βέλγιο, 250.000 ιθαγένειες
Στην Ελλάδα, το ίδιο διάστημα αποδόθηκαν μόνο 29.600 το ίδιο διάστημα. Ενώ στην Ιταλία, που έχει θεωρητικά τον αυστηρότερο νόμο, ο στόχος που έχει τεθεί είναι να δοθεί ιθαγένεια σε όλα τα παιδιά-μετανάστες 2ης γενιάς...
«Είμαστε πολίτες αυτής της χώρας, ό,τι ζει ο μέσος έλληνας το ζούμε κι εμείς, δεν υπάρχει κανένας λόγος να βρισκόμαστε στον πάτο αυτής της κοινωνίας», είπε, κλείνοντας, η Σόλες.
«ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΟΣ ΓΟΛΓΟΘΑΣ»
Η Εμανουέλα Ραγκούση βρίσκεται από το 1992, 9 χρονών τότε, στην Ελλάδα. Γεννήθηκε στην Αλβανία, μεγάλωσε στη Χίο, έμαθε σε 4 μήνες τη γλώσσα, μετά το σχολείο πέρασε σε πανεπιστήμιο της Κρήτης, που δεν παρακολούθησε για οικονομικούς λόγους,
«Το ελληνικό κράτος με έχει ενσωματώσει: δουλεύω, πληρώνω ασφάλιση, εφορία, ΔΕΗ, από την άλλη όμως μέσα από γραφειοκρατικές διαδικασίες με περνά από καθημερινό Γολγοθα, με την απειλή ότι μπορεί ανά πάσα στιγμή να απελαθώ από τη χώρα. Για μένα όμως θα ήταν δεύτερη μετανάστευση να βρεθώ στην Αλβανία», είπε ξεκινώντας η Εμμανουέλα.
Σειρά είχε η περιγραφή της απίστευτης γραφειοκρατίας καθώς ο νόμος Ραγκούση την κάλυπτε μεν, αλλά αφενός απαιτούσε την καταβολή χρημάτων, αφετέρου έβρισκε διάφορα εμπόδια, όπως π.χ. ότι οι άδειες παραμονής που εκδίδονται από το ελληνικό κράτος εκδίδονται... ληγμένες λόγω των τραγικών καθυστερήσεων.
Η Εμμανουέλα έκλεισε την εισήγησή της λέγοντας:
«Είναι άδικο για τα παιδιά που μεγαλώνουν εδώ, να ζουν σε τέτοια ανασφάλεια. Πρέπει οι ίδιοι να διεκδικήσουμε, και να είναι στο πλευρό μας συμμαθητές και φιλοι, φορείς κι οργανώσεις. Έχω όνειρα γι΄ αυτή τη χώρα, έχω όνειρα προσωπικά. Είναι άδικο για όλα τα παιδιά των μεταναστών να είναι στο περιθώριο»
Τελευταία πήρε τον λόγο η Μαριάνθη Ιντου, 21 χρονών σήμερα, γεννημένη στην Ελλάδα, στην οποία είχαν έρθει οι γονείς τη από το 1989. Η Μαριάνθη έχει σπουδάσει προσχωλική αγωγή, δούλεψε σε παιδικό σταθμό επί τρία χρόνια αλλά, με την κατάργηση του νόμου, δεν θα έχει καμιά δυνατότητα να δουλέψει σε δημοτικούς παιδικούς σταθμούς.
«Κάθε παιδί που έχει γεννηθεί στην Ελλάδα ή ήρθε σε μικρή θα έπρεπε να έχει τα ίδια δικαιώματα. Αν πάω στη Νιγηρία, δεν θα με αναγνωρίσουν. 200.000 παιδιά ζουν την ίδια ταλαιπωρία. Κάθε φορά που ανανεώνω την άδεια παραμονής, την έπαιρνα μετά τη λήξη της, κάθε χρόνο πληρώνουμε για ληγμένες άδειες – ενώ για να σε καλύψει ο νόμος Ραγκούση έπρεπε να έχει αδεια σε ισχύ...»
Και πρόσθεσε: «Ο νόμος πάγωσε, μπορεί να παρουν τα χαρτιά πίσω από παιδιά που τα έχουν ήδη. Αυτό ειναι τελείως άδικο. Πάει πολύ πίσω ο τρόπος σκέψης της κυβέρνησης. Για να παει μια χώρα μπροστά πρέπει να σκεφτεται μπροστά».
Οι 18 οργανώσεις που πήραν την πρωτοβουλία:
Ανοιχτή Πόλη, Αsante, Ελληνική Ένωση για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου, Ελληνικό Φόρουμ Προσφύγων, Δίκτυο Κοινωνικής Υποστήριξης Προσφύγων και Μεταναστών, Δίκτυο για τα Πολιτικά και Κοινωνικά Δικαιώματα, Ένωση Αιγυπτιακών Εργαζόμενων στην Ελλάδα (EI Rapta), Ένωση Αφρικανών Γυναικών Ελλάδος, Κασάπι Ελλάς -Ένωση Φιλιππινέζων Εργαζόμενων, Κοινότητα Αφγανών Μεταναστών και Προσφύγων Ελλάδας, Επιτροπή Δικαιωμάτων ΣΥΡΙΖΑ, Κέντρο Αντιγόνη,Κίνηση Απελάστε τον Ρατσισμό, Κυριακάτικο Σχολείο Μεταναστών, Νεολαία Συνασπισμού, Σύλλογος Ενωμένων Αφγανών Ελλάδος, Σύλλογος Ελεύθερων Σύρων , YRE-Antinazi Zone
Ο Σαμαράς και οι λοιποί ψευτοπροοδευτικοί συγκυβερνήτες του (ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ) τι λένε όταν ακούνε αυτά τα παιδιά;Ότι έχουν θράσος κι άδικο;Διότι αυτό δείχνουν οι ακροδεξιές πρακτικές και πολιτικές τους ενάντια σ'αυτά τα παιδιά.
«ΑΥΤΗ Η ΑΠΟΦΑΣΗ «ΠΑΓΩΝΕΙ» ΤΗ ΖΩΗ ΜΟΥ»
Πρώτη, από τα παιδιά των μεταναστών που πολλά δεν είναι πια παιδιά, είναι νέοι, εργαζόμενοι ή άνεργοι, φοιτητές ή μαθητές, που ζουν όσα ζουν και οι έλληνες το γένος συνομήλικοί τους, πήρε το λόγο η Σόλες Γκόντγουιν, 27 χρονών, με καταγωγή από τη Νιγηρία.
Η Σόλες, που ήρθε στα 14 της στην Ελλάδα, τέλειωσε το 2011 την Ιατρική του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου. Οι συμφοιτητές της κάνουν ήδη ή είναι σε λίστα αναμονής για να κάνουν την ειδικότητά τους. Εκείνη όμως, δεν μπορεί, γιατί της λείπει η «ιθαγένεια»: «Αυτή η απόφαση παγώνει τη ζωή μου, δεν μπορώ να προχωρήσω. Έχω ένα πτυχίο ιατρικής, αλλά δεν μπορώ να δουλέψω πουθενά, ίσως μόνο εφημερίες σε ιδιωτικές κλινικές. Η κυβέρνηση αδικεί 200 χιλιάδες παιδιά. Όταν κάποιος σπουδάζει, πληρώνει φόρους, εχει όλους τους «δεσμούς» για τους οποίους όλοι μιλάνε τελευταία, δεν μπορώ να καταλάβω γιατί πρέπει να θεωρούμαστε πολίτες δεύτερης ή τρίτης ή τέταρτης κατηγορίας. Ο,τι περνάνε τα ελληνόπουλα, τα περνάμε κι εμείς, σε διπλό και τριπλό βαθμό. Είναι άδικη η απόφαση του ΣτΕ, καταστρέφει ζωές, στερεί πραγματικά δικαιώματα».
Η Σόλες παρέθεσε και στοιχεία για τη χορήγηση στοιχείων για τη χορήγηση ιθαγένειας σε άλλες χώρες, το διάστημα 2000 με 2008:
Στην Αυστρία, 300.000 περίπου
Στη Σουηδία και στην Ολλανδία, άλλες τόσες περίπου στην καθεμιά
Στο Βέλγιο, 250.000 ιθαγένειες
Στην Ελλάδα, το ίδιο διάστημα αποδόθηκαν μόνο 29.600 το ίδιο διάστημα. Ενώ στην Ιταλία, που έχει θεωρητικά τον αυστηρότερο νόμο, ο στόχος που έχει τεθεί είναι να δοθεί ιθαγένεια σε όλα τα παιδιά-μετανάστες 2ης γενιάς...
«Είμαστε πολίτες αυτής της χώρας, ό,τι ζει ο μέσος έλληνας το ζούμε κι εμείς, δεν υπάρχει κανένας λόγος να βρισκόμαστε στον πάτο αυτής της κοινωνίας», είπε, κλείνοντας, η Σόλες.
«ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΟΣ ΓΟΛΓΟΘΑΣ»
Η Εμανουέλα Ραγκούση βρίσκεται από το 1992, 9 χρονών τότε, στην Ελλάδα. Γεννήθηκε στην Αλβανία, μεγάλωσε στη Χίο, έμαθε σε 4 μήνες τη γλώσσα, μετά το σχολείο πέρασε σε πανεπιστήμιο της Κρήτης, που δεν παρακολούθησε για οικονομικούς λόγους,
«Το ελληνικό κράτος με έχει ενσωματώσει: δουλεύω, πληρώνω ασφάλιση, εφορία, ΔΕΗ, από την άλλη όμως μέσα από γραφειοκρατικές διαδικασίες με περνά από καθημερινό Γολγοθα, με την απειλή ότι μπορεί ανά πάσα στιγμή να απελαθώ από τη χώρα. Για μένα όμως θα ήταν δεύτερη μετανάστευση να βρεθώ στην Αλβανία», είπε ξεκινώντας η Εμμανουέλα.
Σειρά είχε η περιγραφή της απίστευτης γραφειοκρατίας καθώς ο νόμος Ραγκούση την κάλυπτε μεν, αλλά αφενός απαιτούσε την καταβολή χρημάτων, αφετέρου έβρισκε διάφορα εμπόδια, όπως π.χ. ότι οι άδειες παραμονής που εκδίδονται από το ελληνικό κράτος εκδίδονται... ληγμένες λόγω των τραγικών καθυστερήσεων.
Η Εμμανουέλα έκλεισε την εισήγησή της λέγοντας:
«Είναι άδικο για τα παιδιά που μεγαλώνουν εδώ, να ζουν σε τέτοια ανασφάλεια. Πρέπει οι ίδιοι να διεκδικήσουμε, και να είναι στο πλευρό μας συμμαθητές και φιλοι, φορείς κι οργανώσεις. Έχω όνειρα γι΄ αυτή τη χώρα, έχω όνειρα προσωπικά. Είναι άδικο για όλα τα παιδιά των μεταναστών να είναι στο περιθώριο»
Τελευταία πήρε τον λόγο η Μαριάνθη Ιντου, 21 χρονών σήμερα, γεννημένη στην Ελλάδα, στην οποία είχαν έρθει οι γονείς τη από το 1989. Η Μαριάνθη έχει σπουδάσει προσχωλική αγωγή, δούλεψε σε παιδικό σταθμό επί τρία χρόνια αλλά, με την κατάργηση του νόμου, δεν θα έχει καμιά δυνατότητα να δουλέψει σε δημοτικούς παιδικούς σταθμούς.
«Κάθε παιδί που έχει γεννηθεί στην Ελλάδα ή ήρθε σε μικρή θα έπρεπε να έχει τα ίδια δικαιώματα. Αν πάω στη Νιγηρία, δεν θα με αναγνωρίσουν. 200.000 παιδιά ζουν την ίδια ταλαιπωρία. Κάθε φορά που ανανεώνω την άδεια παραμονής, την έπαιρνα μετά τη λήξη της, κάθε χρόνο πληρώνουμε για ληγμένες άδειες – ενώ για να σε καλύψει ο νόμος Ραγκούση έπρεπε να έχει αδεια σε ισχύ...»
Και πρόσθεσε: «Ο νόμος πάγωσε, μπορεί να παρουν τα χαρτιά πίσω από παιδιά που τα έχουν ήδη. Αυτό ειναι τελείως άδικο. Πάει πολύ πίσω ο τρόπος σκέψης της κυβέρνησης. Για να παει μια χώρα μπροστά πρέπει να σκεφτεται μπροστά».
Οι 18 οργανώσεις που πήραν την πρωτοβουλία:
Ανοιχτή Πόλη, Αsante, Ελληνική Ένωση για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου, Ελληνικό Φόρουμ Προσφύγων, Δίκτυο Κοινωνικής Υποστήριξης Προσφύγων και Μεταναστών, Δίκτυο για τα Πολιτικά και Κοινωνικά Δικαιώματα, Ένωση Αιγυπτιακών Εργαζόμενων στην Ελλάδα (EI Rapta), Ένωση Αφρικανών Γυναικών Ελλάδος, Κασάπι Ελλάς -Ένωση Φιλιππινέζων Εργαζόμενων, Κοινότητα Αφγανών Μεταναστών και Προσφύγων Ελλάδας, Επιτροπή Δικαιωμάτων ΣΥΡΙΖΑ, Κέντρο Αντιγόνη,Κίνηση Απελάστε τον Ρατσισμό, Κυριακάτικο Σχολείο Μεταναστών, Νεολαία Συνασπισμού, Σύλλογος Ενωμένων Αφγανών Ελλάδος, Σύλλογος Ελεύθερων Σύρων , YRE-Antinazi Zone
